آداب غذا خوردن در اسلام

دین اسلام کاملترین و جامع ترین ادیان الهی است. لذا برای خوردن نیز احکامی دارد که رعایت آنها بر هر فرد مسلمان لازم است. برخی از آنها عبارتند از:
• به هنگام غذا خوردن «بسم الله» و بعد از غذا «الحمدالله» بگوئید.حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم
• دستهای خود را قبل از غذا و بعد از آن بشوئید که تنگدستی را برطرف و عمر را دراز می کند.امام صادق علیه‌السلام
• غذا را خنک کن زیرا که در غذای داغ برکت نیست.حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم
• وقتی که اشتهای به خوردن داری بخور و زمانی که هنوز اشتها به خوردن داری، از خوردن دست بکش. حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم
• بیشتر بیماریها از پر خوری است. امام حسین علیه‌السلام
• آداب غذا خوردن عبارتست از:
1- لقمه کوچک گرفتن
2- خوب جویدن غذا
3- کم نگاه کردن به صورت دیگران
4- شستن دستها.حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم
• نیاشامید تا غذا تمام شود پس اگر چنین کردید معده ضعیف می شود.امام رضا علیه‌السلام
• اگر کم خوری را انتخاب کنیم سالمتر خواهیم بود و ثبات بدن در اثر کم خوری است.امام صادق علیه‌السلام
• در روی هر میوه ای زهری نشسته خوب آن را در آب فرو برده و شستشو دهید.امام صادق علیه‌السلام
• دهانهای خود را با مسواک پاکیزه کنید.حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم
• اگر آدمیزاد در غذای خود جانب اعتدال را رعایت کند، هرگز بیمار نمی شود.امام صادق علیه‌السلام
کیفیت غذای حضرت سجاد علیه السلام
در روایتی چنین آمده است که امام سجاد علیه السلام به کنیز خود دستور داد که « سحری و افطارم را بیاور.»
کنیز دو قرص نان آورد .
امام آن را به یکی از شیعیان خود که مقروض بود داد. او آنها را به بازار برد و با ماهی و نمک تعویض کرد. اما صاحبان ماهی و نمک، آن دو قرص نان را به او پس دادند و گفتند:« هرچه کردیم از این نان‌ها بخوریم، دندان‌مان در آن کارگر نیفتاد.»
بعد فرستاده امام آمد و همان دو قرص نان را برای امام باز پس گرفت، و به برکت آن، وضع مرد شیعه به کلی دگرگون شد و قرض‌های خود را داد.

از این روایت به دست می آید که حضرت زین العابدین برای سحری و افطاری خود، دو قرص نان خشک می‌خورده است.
(مشروح این داستان تحت عنوان کرامتی بزرگ بیان گردیده است. )
در روایتی دیگر چنین آمده است: امام چهارم روزهایی که روزه بود، بعد از اینکه تمام غذای پخته‌شده را بین مردم تقسیم می کرد، مقداری نان و خرما می‌خورد و افطارش همان بود.
منابع:
• بحارالانوار، ج 46، ص 20، حدیث1 به نقل از امالی صدوق