جالب این جا است که 95 درصد از چشایی انسان از بو و تنها پنج درصد از سلول های چشایی موجود در زبان حاصل می شود. وقتی بویی استشمام می شود، وارد حفره های بینی می گردد و در مخاط گیرندگان بویایی خاص حل می شود. سپس یک علامت الکتریکی تحریک شده جرقه می زند که در طول رشته های عصبی به مغز برده می شود. ما قادریم ده هزار مادۀ شیمیایی متفاوت را از طریق پانصد تا هزار گیرنده ببوییم.

آزمایش ساده زیر را امتحان کنید:

چشمانتان را ببندید و با نوک انگشتتان سوراخ بینیتان را بگیرید، سپس از کسی بخواهید که غذاهای گوناگون را یکی پس از دیگری در دهانتان بگذارد.

ببینید آیا می توانید آن چه می خورید را تشخیص دهید یا نه. این کار را جالب می یابید، زیرا بسیار دشوار است که بدون آن که غذایی را ببویید، تشخیص دهید چه می خورید. هرش دریافت بوییدن رایحه هایی مانند موز و نعناع به رژیم گیرندگان کمک می کند 2.27 کیلوگرم یا دو درصد از وزن کلی بدنشان را در یک ماه از دست دهند، زیرا نیاز به دَلِگی و هله هوله خوردنشان را سرکوب می نمود.

نکاتی که هرش توصیه نمود عبارتند از:

• پیش از غذا خوردن، غذایتان را ببویید.

• غذایتان را گرم بخورید.

• لقمه را کاملاً بجوید.