چاقی و اختلال بدریخت انگاری بدن

اختلال بدریخت انگاری بدن اشتغال ذهنی با نقص تخیلی در ظاهر و چهره خود دارند. و این اشتغال ذهنی سبب ناراحتی چشمگیر یا تخریب حوزه های عملکردی مهم بیمار می شود.  اختلال بدریخت انگاری بدن به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته است زیرا این بیماران بیشتر به متخصصین پوست- داخلی یا جراحان پلاستیک مرجعه می کنند تا روانپزشکان. مطالعه ای روی گروهی از دانشجویان کالج نشان داد که بیش از ۵۰ درصد آنها حداقل یک نوع اشتغال ذهنی با جنبه خاصی از ظاهرشان داشتند و در حدود ۲۵ درصد دانشجویان این نگرانی حداقل تا حدودی اثرات چشمگیری روی احساسات و کارکرد آنها داشت. داد های موجود حاکی از آن است که شایعترین سن شروع بین ۱۵ و ۳۰ سالگی است و زنان تا حدودی بیش از مردان گرفتار شده اند.  علت این اختلال معلوم نیست. مفاهیم قالبی مربوط به زیبایی که در برخی خانواده ها و فرهنگ ها مورد تاکید است در مقیاس وسیع ممکن است اثرات چشمگیری در این افراد بگذارد. در الگوهای روان پویشی این اختلال بازتابی از جابهجایی تعارض جنسی یا هیجانی بها بخش نامربوطی از بدن تلقی می شود. چنین ارتباطی از طریق مکانیسم های دفاعی واپس زنی- تجزیه- تحریف -نماد سازی و فرافکنی صورت می گیرد. شایع ترین نگرانی ها به عیب های صورت به خصوص معایب اجزا خاص بدن مثل بینی مربوط می شود. قسمت های دیگر بدن که نگرانی دارند عبارتند از موها و اعضای تناسلی که در مورد مردان این اختلال بیشتر به صورت بزرگ شدن هیکل و به دست آوردن عضلانی بزرگ است. علایم شایع این اختلال عبارتند از اجتناب از اینه و سطوح شفاف و یا بر عکس نگاه کردن بیش از حد در آینه و کوشش برای پنهان نگه داشتن نقص فرضی با آرایش و لباس. تقریبا همه بیماران از رویارویی اجتماعی و شغلی دوری می جویند. در میان افراد چاق نیز این اختلال به وفور دیده می شود. برخی افراد چاق احساس می کنند که بدنشان مضحک و نفرت انگیز است و دیگران آنها را با خصومت و تحقیر می نگرند. این احساسات ارتباط نزدیکی با کمرویی و اختلال کارکرد اجتماعی دارد . افراد چاقی که از لحاظ هیجانی سالمند هیچ اختلالی در تصویر بدن ندارند و فقط اقلیتی از افراد چاق چنین اختلالی دارند. این اختلال عمدتا محدود به افرادی است که از کودکی چاق بوده اند .

افرادی که عمدتا از چاقی رنج می برند بایستی با مسائل مربوط به افت عزت نفس بر اثر اضافه وزن و نیز استرس شرکت در برنامه های کاهش وزن کنار بیایند. در بسیاری از موارد چاقی. خوردن یکی از راه های ارضای نیاز های عمیق وابستگی است.تغییر رفتار موفق ترین روان درمانی است و روش انتخابی محسوب می شود. به بیماران یاد داده می شود که علایم بیرونی مربوط به خوردن را شناسایی کنند و غذای مصرفی در شرایط خاص نظیر اضطراب و افسردگی را یادداشت کنند. بیماران همچنین می اموزند که الگوی تغذیه ای جدیدی پدید آورند نظیر آهسته غذا خوردن-خوب جویدن غذا- مطالعه نکرذن هنگام صرف غذا و نخوردن غذا بین وعده های غذا یا در موقعیت غیر نشسته. گروه درمانی به حفظ انگیزه بیماران کمک می کند و سبب پیشبرد همانند سازی در بین اعضایی که کاهش وزن پیدا کرده اند می شود و آموزش هایی در مورد تغذیه عرضه می کنند

گردآوری :

جواد سبحانی

مشاور تغدیه و رژیم درمانی

تلفن :6064720