انواع زگیل

زگیل رشد غیر سرطانی پوست به علت عفونت ویروسی در لایه فوقانی پوست با غشاهای مخاطی است. ویروسهایی که باعث به وجود آمدن زگیل می‌شوند مربوط به خانواده‌ای از ویروسهای به نام پاپیلومای ویروس انسانی هستند. 
  ظاهر یک زگیل بستگی به محل پیدایش آن دارد. زگیل ها معمولا به رنگ پوست بوده و در لمس زبر و ناصاف هستند اما گاهی هم می توانند تیره یا صاف و هموار باشند. انواع مختلف از زگیل وجود دارد که عبارتند از: زگیلهای صاف، زگیلهای کف پا، زگیلهای صاف، زگیلهای تناسلی.
زگیل معمولی:
این نوع زگیل معمولا اطراف ناخن، روی انگشتان و پشت دست دیده می شوند. این نوع زگیل‌ها بیشتر در نواحی‌ای که در پوست خراشیدگی ایجاد شده است( مثلا به دنبال جویدن ناخنها یا کندن گوشه های ناخن) به وجود می‌آیند.

زگیل‌های پا:
این زگیلها که معمولا در کف پا ایجاد می‌شوند و به تعداد زیاد و دسته دسته به وجود می‌آیند، زگیلهایی موزائیکی خوانده می‌شوند. بیشتر زگیلهای کف پا( بر خلاف زگیلهای معمولی) به سمت خارج پوست برجسته نمی‌شوند. زیرا فشار حاصل از راه رفتن روی کف پا، باعث صاف و پهن شدن آنها شده و آنها را به داخل پوست فشار می دهد.

در سطح این نوع زگیلها اکثرا نقاط سیاهی دیده می‌شود که همان عروقی خونی است که تغذیه آنها را به عهده دارند.
زگیلهای کف پا ممکن است دردناک باشند مثل اینکه سنگی در کفش قرار گرفته باشد.

زگیلهای مسطح:
این زگیلها از زگیلهای دیگر کوچک تر بوده، سطحی هموارتر دارند و اکثرا به تعدا زیاد ایجاد می‌شوند (۲۰ تا ۱۰۰) . ممکن است هر جایی از بدن را درگیر کنند ولی در کودکان بیشتر روی صورت به وجود می‌آیند. این زگیلها در بزرگسالان بیشتر اوقات در آقایان، در نواحی رویش ریش و در خانمها روی ساق پا پیدا می‌شود. احتمالا صدمه دیدن پوست هنگام تراشیدن موهای آن ناحیه علت ایجاد این پدیده است.
زگیل تناسلی:
این زگیل ها شکل شایع نگران کننده ای در بالغین به شمار می روند و اکثرا کوچک و صاف هستند. ولی می‌توانند باریک و بلند هم باشند. این زگیلها نرم بوده و برخلاف بقیه زگیلها زبر و پوسته پوسته نیستند. زگیلهای تناسلی ممکن است، داخل مهبل یا گردن رحم در خانمها، اطراف معقد و یا داخل راست روده را گرفتار کنند.
ویروس‌هایی که عامل زگیلهای تناسلی هستند به ندرت باعث زگیلهای دست یا پا می‌شوند، ولی می‌توانند باعث پدید آمدن زگیلهایی در دهان شوند. به نظر می‌رسد زگیلهای تناسلی با سرطانهای ناحیه تناسلی مرتبط می‌باشند.
علت ابتلا به زگیل چیست؟
زگیلها می‌توانند از شخصی به شخص دیگر، گاهی بطور غیر مستقیم از طریق وسایل آلوده منتقل شوند. از اولین تماس با ویروس تا زمانی که زگیل آنقدر بزرگ شود که با چشم قابل دیدن باشد، معمولا چندین ماه طول می‌کشد. خطر ابتلا به زگیلهای دست، پا و زگیلهای صاف کم است.
به نظر می‌رسد که زگیلهای تناسلی بیشتر واگیردار باشند. معمولا چندین ماه طول می‌کشد. خطر ابتلا به زگیلهای دست، پا و زگیلهای صاف کم است.
به نظر می‌رسد که زگیلهای تناسلی بیشتر واگیردار باشند. بنابراین لازم است تدابیری به کار برده شود که از انتقال زگیلهای تناسلی از بیمار به همسر او جلوگیری شود.
برخی از مردم، به علت ضعف ایمنی نسبت به این ویروس، هر بار که با ویروس زگیل تماس پوستی داشته باشند مبتلا به ضایعات جدید می‌شوند. اگر پوست به هر شکل آسیب ببیند، ویروسها راحت تر زگیل ایجاد می‌کنند.
به همین دلیل کودکانی که ناخن خود را می جوند یا گوشه‌های ناخن خود را می‌کنند بیشتر مبتلا به زگیل می‌شوند، برخی نیز بیشتر از بقیه مبتلا به زگیل می‌شوند. همچنین بیمارانی که سیستم ایمین ضعیفی دارند بیشتر مستعد عفونت با ویروسهای زگیل هستند.
ضرورت درمان زگیل تا چه اندازه است؟
در کودکان، معمولا زگیل، بدون درمان و پس از طی دوره‌ای چند ماهه تا چندین ساله ناپدید می‌شود. با این وجود، از آنجا که احتمال گسترش زگیل به سایر نواحی بدن فرد مبتلا و یا انتقال آن به افراد دیگر وجود دارد، درمان زگیل منطقی به نظر می‌رسد.
بویژه هنگامی که زگیلهای باعث ناراحتی یا درد شوند، درمان ضرورت می‌یابد. در زگیلهای تناسلی مزمن، احتمال ابتلا به سرطان پوست تا حدودی افزایش پیدا می‌کند.
همچنین در خانمهای مبتلا به زگیلهای تناسلی، احتمال ابتلا به سرطان گردن رحم بیشتر است. به همین دلایل، همه بالغین مبتلا به زگیل تناسلی باید تحت درمان قرار گیرند. تمامی خانمهای مبتلا به زگیل تناسلی حتی پس از درمان باید بطور منظم آزمون پاپ اسمیر را انجام دهند.