مرض جوع

در گذشته نوعي بيماري بنام مرض جوع و جود داشت كه معادل امروزي آن گرسنه چشمي است. شخصي كه مبتلا به مرض جوع ميگشت هنگامي كه غذا را مي ديد انچنان از خود بي خود مي شد كه به هيچ وجه نمي توانست از خوردن غذا چشم پوشي كند و همين امر باعث افزايش روز افزون وزن شخص مي گرديد . اگر چه در زمان گذشته اين مرض يك نوع بيماري منحصر به فرد شمرده مي شده است اما امروزه به مدد تبليغات وسيع و همه جانبه شركتها در تلويزيون و راديو ورسانه هاي جمعي و در ديوار و ميل به تجمل گرايي و نشان دادن زندگي به سبك شاهانه در جعبه جادويي و عدم اطلاع مردم و سوءاستفاده عده اي سودجو و....در بسياري جاها مي توان از وراي هزاران لفاظي و دليل بافي اين بيماري را بعنوان يكي از عادات غذايي عامه مردم باز شناخت .

قدما در زمينه ايجاد ودرمان اين بيماري عقيده جالبي داشتند بدين مضمون كه ((كسي كه مرض جوع دارد يك جغد در شكمش است كه هر چه مي خورد خوراك آن جغد مي شود و به ناخوش وصلت نمي دهد براي معالجه آن بايد چند روز به ناخوش گرسنگي داد. بعد دست و پاي او را محكم بست آنوقت خوراكهاي خوشبو وخوشمزه در اتاق او گذاشت تا آن جغد بوي آنها را بشنود و از شكم ناخوش بيرون بيايد و ناخوش معالجه بشود.)) #1

وشايد هنوز هم يكي از راههاي مبارزه با پرخوري و چاقي حاصل از گرسنه چشمي همين امر باشد. ابتدا چند روز روزه بگيريد و بعد از آن يا حتي همان هنگام و موقع افطار غذاهاي مورد علاقه تان را بپزيد يا سفارش بدهيد و در سفره جلوي خودتان بگذاريد اما خودتان از آن نخوريد و حتي ناخنك هم نزنيد اينكار را چند وقت -مثلا ده يا پانزده روز- انجام دهيد . به خاطر داشته باشيد نخوردن اين غذاها ربطي به كالري آنها ندارد و شما اينكار را فقط به منظور تقويت و استحكام اراده تان انجام مي دهيد .

بعد از چند وقت مي توانيد با رعايت اصل طلايي اعتدال هر چه ميخواهيد بخوريد -حتي همان غذاهاي ممنوعه - و چاق نشويد.

#1-نيرنگستان صادق هدايت آداب ناخوشي ها ص 40