واکنش های ایمونولوژیکی به غذا (حساسیت غذایی)

در مورد ساز و کارهای بروز حساسیت غذایی، اطلاعات زیادی در دست رس نیست و در بیش تر موارد، ساز و کار دقیق آن ها مشخص نیست. فهرست عواملی که ممکن است به حساسیت ایمونولوژیکی کمک کند و منجر به عدم تحمل غذا شوند،در زیر توضیح داده شده است.

 عوامل مؤثر در ایجاد حساسیت غذایی و تفسیر آن ها:

1- زمینه های ژنتیکی: حساسیت غذای به طور معمول ارثی است و تحت تأثیر عوامل ژنتیکی قرار دارد.

 2- نارس بودن دستگاه ایمنی یا سد های محافظ دستگاه گوارشی در نوزادان: بر این اساس زمان های بحرانی وجود دارند که طی آن حساسیت غذایی می تواند به وجود آید، لذا امکان مداخلات در دوران حاملگی و شیر دهی باید مد نظر باشد.

 3- مقدار آنتی ژن: ممکن است مقدار زیاد آنتی ژن سبب ایجاد تحمل، و مقدار کم آن منجر به حساسیت شود. این مسئله بروز حساسیت غذایی در نوزاد که مقادیر بسیار کم غذا را از طریق شیر مادر در یافت می کنند، توجیه می کند.

 4-آنتی ژن های بعضی از غذاها مثل تخم مرغ، شیر گاو، ماهی و بادام زمینی احتمال بروز حساسیت بیش تری دارند: عمل کردهای مولکولی که باعث می شوند یک آنتی ژن، آلرژن شود و آنتی ژن دیگری آلرژن نباشد، شناخته شده نیست؛ برای مثال نمی دانیم چرا بادام زمینی و ماهی بیش تر از سایر غذاها واکنش آلرژیک ایجاد می کنند.

5- یک تحریک کننده مثل یک عفونت: واکنش حساسیت زا ممکن است در یک فرد غیر آلرژیک به خاطر وجود عفونت ویروسی ایجاد شود.

 6-تغییر در نفوذپذیری در دستگاه گوارش که باعث ورود آنتی ژن های غیر طبیعی شود: ممکن است طی یک گاستروآنتریت حاد (التهاب معده و روده) به مخاط رودۀ کوچک آسیب برسد و پروتئین های غذا به طور غیر معمول از دستگاه جذب شده و ایجاد حساسیت کنند.