شیوع حساسیت غذایی

گزارش های حساسیتی غذا را از افراد یا والدین بچه ها چندان معتبر نیست؛ زیرا به طور عمده والدین عقیده دارند که غذا مسئول علائم مختلف دوره ی کودکی است. بررسی های دقیق، فقط یک سوم ادعاهای حساسیت غذایی در بچه ها را تأیید می کند. در یک مطالعه که افراد از ماده ی دریافتی بی اطلاع بودند، نسبت رفتارهای آلرژیک به موارد گزارش شده از طرف والدین، صفر بود. بنابراین باورهای بزرگسالان در مورد علائم و نشانه های خودشان نیز در اغلب موارد معتبر نیست.
در یک مطالعه از والدین 866 کودک فنلاندی در مورد حساسیت غذایی پرسیده شد. علاوه بر آن، تشخیص حساسیت به بعضی از غذاها، با حذف آن غذا نیز مورد بررسی و تحقیق قرار گرفت. حساسیت به غذا در 19 درصد تا سن 1سالگی، 22 درصد تا 2 سالگی، 27 درصد تا 3 سالگی و 8 درصد تا 6 سالگی گزارش شد. در یک مطالعه آینده نگر در مورد 480 کودک در ایالت متحدۀ آمریکا گزارش شده است که در 16 درصد، تا سومین سال تولد به میوه و یا آب میوه، و 28 درصد به غذاهای دیگر واکنش دارند. با این وجود فقط 12 درصد از واکنش های اولی و 8 درصد از واکنش های بعدی تأیید شد. بررسی و مطالعات آینده نگر بیانگر آن است که 5/2 درصد از نوزادان واکنش آلرژیک به شیر گاو را تجربه می کنند؛ واکنش های آلرژیک به تخم مرغ در 3/1 درصد کودکان اتفاق می افتد؛ حدود 5/0 در صد از کودکان در آمریکا و انگلیس به بادام زمبنی حساسیت دارند. هم چنین به نظر می رسد شیوع حساسیت در بزرگ سالان، کم تر از بچه ها است، اما در بررسی اخیری که در آمریکا انجام شد، مشخص شده است که حساسیت بادام زمینی و خشکبار مغزدار (گردو، فندق، پسته و غیره) با هم حدود 3/1 درصد بزرگ سالان را در برمیگیرد و اگر به این مقدار، حساسیت به صدف های خوراکی نیز اضافه شود(حدود 5/0 درصد)، به نظر می رسد احتمالاً 2 درصد از جمعیت افراد بالغ در آمریکا از حساسیت غذایی رنج می برند.

سابقه ی حساسیت غذایی
در مورد طول حساسیت به غذا و ادامه ی آن نیز اطلاعات مستند زیادی در دسترس نیست. آن چه مسلم است تعداد زیادی از کودکانی که در سال اول زندگی از عدم تحمل غذا رنج می برند با گذشت زمان، عدم تحملشان از بین می رود. به طور معمول حساسیت به شیر گاو و یا تخم مرغ خود به خود در طی زمان از بین می رود، در حالی که حساسیت به بادام زمینی به طور معمول در طول زندگی باقی می ماند. یک بررسی انجام گرفته این مطلب را تأیید می کند که غذاها یا میوه جات حساسیت زا را می توان در 50 درصد موارد پس از 9 ماه و به طور تقریبی در همه ی موارد پس از سومین سال تولد به رژیم غذایی بازگرداند. در یک بررسی انجام شده در نروژ مشاهده شد که دو سوم واکنش ها
به غذا در بجه ها در مدت 6 ماه از بین می روند. اگر چه امکان ادامه ی   حساسیت غذایی در بزرگ سالان تا پایان عمر وجود دارد، اما بعضی از بزرگ سالان به طور تقریبی یک سوم آن ها پس از یک سال حذف غذای حساسیت زا در رژیم غذایی خود، نسبت به آن تحمل پیدا کرده اند.
علایم بالینی: مشخصات کلینیکی یک واکنش آلرژیک شامل کهیر، آنژیوادم (تورم و ادم بافتی که در اثر انبساط عروقی به وجود می آید)، رینیت آلرژیک (عطسه، ترشح از بینی و گرفتگی بینی) و تشدید علائم اگزمای آتوپیک زمینه ای، آسم (خس خس سینه، سرفه، تنگی نفس و احساس گرفتگی سینه)، استفراغ، درد شکم، اسهال و شوک آنافبلاکتیک است.

واکنش های تداخلی (Cross reaction)
این اصطلاح در مورد واکنش تداخلی بین دو گونه غذای مختلف و بین یک غذا و یک ماده ی غیر غذایی به کار می رود. بیشتر مطالعات در مورد واکنش های تداخلی بر تست تلقیح پوستی و آنتی بادی IgE استوار است که هر دو دارای حساسیت بالینی کمی هستند. انواع مهم واکنش های تداخلی در زیر آمده است.