آزمایش های تشخیص حساسیت غذایی:

آزمون تلقیح پوستی و تست های خونی ای (RAST) که وجود آنتی بادی های IgE را در برابر آنتی ژن های خاص بررسی می کنند، آزمون های ساده ای هستند که تفسیر نتایج آن ها مشکل و یا حتی غیر ممکن هستند که تفسیر نتایج آن ها مشکل و یا حتی غیر ممکن است.

این تست ها هنوز جایگاه خود را در مطالعات تحقیقاتی حفظ کرده اند ولی در مطالعات بالینی کاربرد کمتری دارند. بسته به شاخص هایی که برای مثبت بودن تست تعیین می شود، ارتباط خوبی بین نتایج آزمون تلقیح پوستی و تست RAST وجود دارد و بنابراین تفسیر بالینی تست RAST بیش تر اوقات دارای همان مشکلاتی است که در تفسیر تست تلقیح پوستی وجود دارد.

مشکلات دیگری که در مورد تست RAST وجود دارد، شامل هزینه بالای آن، و این واقعیت است که وجود مقدار زیادی IgE در جریان خون (به عنوان مثال در کودکان با اگزمای آتوپیک شدید) ممکن است باعث نتایج مثبت کاذب شود.
به هر حال نتایج این آزمون ها نمی تواند به تنهایی ملاک قرار گیرد، و تفسیر صحیح نتایج تست ها نیاز به آگاهی کامل از تاریخچه و یافته های فیزیکی دارد. برای نمونه یکی از مشکلاتی که در کار بالینی وجود دارد این است که آیا در یک فرد با نشانه های عدم تحمل غذایی، تلاش برای دوری از غذا یا مواد افزودنی خاص سودمند خواهد بود؟

با این وجود نتایج آزمون تلقیح پوستی و آزمون RAST به طور عمده آنتی بادی IgE را شناسایی می کنند. و از ان جا که بسیاری از واکنش های نامطلوب غذایی به واسطه IgE نیستند، در چنین مواردی می توان انتظار داشت که این تست ها منفی باشند.

برای مثال عدم تحمل پروتئین شیر گاو را در نظر بگیرید؛

در بیماران با واکنش های سریع اغلب تست تلقیح پوستی گاو مثبت است، اما در بیماران با واکنش های تأخیری به طور معمول تست پوستی شان منفی است. عمده ترین مشکلاتی که در تفسیر نتایج تست تلقیح پوستی با آن مواجه می شویم عبارت اند از:

پاسخ های منفی و مثبت کاذب، نبودن استاندارد مشخص در تفسیر نتایج، نقش میزان عصاره ی به کار رفته در آزمون و اثر مصرف هم زمان سایر داروها از جمله آنتی هیستامین ها در تفسیر نتایج.