رژیم غذایی ضد التهاب   ( Anti-inflammatory )

 بسیاری از رژیم های ضد التهاب براساس مصرف غلات کامل، حبوبات، مغزها، دانه ها، میوه ها و سبزی های تازه، ماهی ها و غذاهای دریایی، مرغ و بوقلمون تغذیه شده با مواد ارگانیک و تازه طراحی شده اند که به نظر می رسد در بهبودی التهاب نقش کمک کننده دارند.

در کنار همچنین غذاهایی که التهاب را تشدید میکنند از رژیم غذایی حذف میشوند ، این غذاها عبارتند از: غلات تصفیه شده، گندم، ذرت، لبنیات پرچرب، گوشت قرمز، کافئین، الکل، بادام زمینی، شکر، چربی های اشباع، و چربی های ترانس.

شالوده اصلی رژیم های ضد التهاب این است که درجات خفیف التهاب، پیش ساز و که ایجادکننده بسیاری از بیماری های مزمن هستند  را از بین برده و بدن به خودی خود بهبود می یابد.

خاستگاهرژیم  غذایی ضدالتهاب
دلیل ایجاد رژیم غذایی  ضدالتهاب به تاریخچه قدیمی افراد بر می گرددکه توسط غذاها، گیاهان دارویی، چای و سایرمواد طبیعی باعث ارتقای انرژی بدن می شدند..

در سال 1970، دانشمندان شروع به تحقیق در خصوص مکانیسم های فیزیولوژیکی تب، کاهش وزن و پاسخ فاز حاد به عفونت های حاد و مزمن شدند. نتایج نحقیقات منجر به تغییر نگرش در خصوص علل ایجاد کننده ی بیماری ها گردید. نتایج مطالعات هم چنین نشان دادند که پروتئین هایی که توسط ماکروفاژ و سایر سلول های ایمنی (و نه پاتوژن ها که در قدیم عقیده داشتند) تولید می شوند، عبت آسیب بافت ها و علایم بیماری در حیوانات بوده اند. بنابراین پزشکان شروع به جست و جو در خصوص درمان های طبیعی برای بیماری های مزمن شدند. سپس در دهه ی 1980، تحقیقات نشان دادند که پروتئین ها، که به آن ها سیتوکینین می گفتند و مواد شبه هورمونی که به نام پروستاگلاندین و لوکوتری ان ها بودند، دارای اثرات دو جانبه هستند. یعنی در شرایطی برای بدن سودمند بوده و یا در شرایطی دیگر برای بدن خطرناک هستند.

از این تحقیقات تئوری سیتوکینین در بیماری ها شکل گرفت؛ عقیده بر این بود که سیتوکین های تولید شده توسط سیستم ایمنی می توانند علایم، نشانه ها و آسیب بعد از بیماری های مزمن را ایجاد کنند. بعد از آن که اندازه گیری پروتئین واکنش دهنده C (CRP) ابداع شد.(یکی از شاخص های مهم  التهاب موجود درآزمایش خون ) ، از این شاخص برای تعیین ریسک بیماری های مزمن استفاده گردید.

هم چنان که نحقیقات اولیه نشان دادن که سطح بالای CRP به بیماری های قلبی منجر می شود، اختلاف نظرها در بین محققان نیز بیشتر شکل گرفت.در ابتدا دو نفر به نام های تیلت و فرانسیس جی آر در سال 1930، کشف کردند که CRP در سرم بیماران یکی از شاخص های نشان دهنده التهاب حاد بوده و با پلی ساکارید Cپنوموکوکوس واکنش می دهد.
امروزه اکثر پزشکان اعتقاد دارند که التهاب نقش مهمی در ایجاد بیماری های مزمن از قبیل بیماری های بیماری های قلبی عروقی، سندروم متابولیک، افزایش فشارخون، دیابت، هیپرلیپیدمی و التهاب ایجاد شده توسط بافت چربی جلوگیری کند.