میگرنی‌ها با پنیر و شکلات و قهوه میانه خوبی ندارند؛ چون مدتی پس از مصرف این مواد غذایی، سردردهای ضربان دار و شدیدی را تحمل می‌کنند که روزگار را پیش چشمانشان سیاه می‌کند. اما لیست سیاه این بیماران در دنیای خوراکی‌ها متاسفانه به همین 3 قلم محدود نمی‌شود.

گندم، جو، ذرت، بادام زمینی، سویا، گوشت (هات داگ)، شیر، مشروبات الکلی، پرتقال، تخم مرغ و ماهی نیز می‌توانند موتور یک حمله میگرنی را روشن کنند. به هر حال، با قوت گرفتن این فرضیه که میگرن یک واکنش حساسیت تاخیری از نوع آلرژی غذایی است، بسیاری از پزشکان تصریح می‌کنند که اصلاح رژیم غذایی،‌ میزان اثربخشی داروهای میگرنی را به نحو چشمگیری افزایش خواهد داد.

قبض و بسط عروق مغزی‌

میگرن یک سردرد عروقی است که به دنبال انقباض و انبساط عروق مغزی اتفاق می‌افتد. اگرچه جزییات مکانیسم بروز این سردرد همچنان نامعلوم مانده اما در حال حاضر نظریه غالب این است که برخی محرک‌های غذایی، هورمونی و هیجانی می‌توانند با تاثیر بر دیواره عروق مغزی منجر به بروز یک واکنش عروقی شوند. این واکنش‌ در مرحله نخست به صورت تنگ شدن رگ‌های مغزی تظاهر می‌کند و نتیجه‌اش این است که خون‌رسانی به نسج مغز کاهش یافته و علایمی مانند اختلالات بینایی و برق زدن مقابل چشم بیمار بروز می‌‌کند. در مرحله دوم نیز رگ‌های مغزی به‌صورت واکنشی گشاد می‌شوند و البته در همین مرحله است که سردردهای شدید میگرنی ظاهر می‌شوند.

واکنش حساسیت تاخیری‌

<بعضی شب‌ها با یک سردرد شدید از خواب می‌پرم و حمله‌ام شروع می‌شود.> این شکایت بسیاری از میگرنی‌هاست. البته مبتلایان به بیماری آسم هم از مشکل مشابهی گله دارند: <بروز حملات تنگی نفس در خواب و بیدار شدن و مواجه شدن با یک حمله آسماتیک.> حقیقت این است که بیماری‌های آلرژیکی مانند آسم و میگرن در 2 موقع از شبانه‌روز اوج می‌گیرند: یکی غروب و دیگری پس از نیمه شب (حوالی ساعت 3 صبح). تغییرات هورمونی زنانه در هفته پیش از قاعدگی نیز بهانه مناسبی برای این بیماری‌هاست که خود را با شدت بیشتری به بیمار تحمیل کنند.

این بیماری‌ها (بیماری‌های ناشی از واکنش حساسیت تاخیری) گروه بزرگی از بیماری‌ها را دربرمی‌گیرند که برخی از شاخص‌ترین آنها عبارتند از: آسم، آلرژی، ام‌اس، بیماری‌های روماتیسمی، دیابت، پسوریازیس و میگرن.
آلرژی‌های غذایی یک زیرمجموعه از این بیماری‌ها هستند که به عقیده برخی پزشکان، میگرن را هم باید در همین گروه طبقه‌بندی کرد. شاید بیماری سلیاک (بیماری حساسیت به گندم) برترین نمونه از آلرژی‌های غذایی باشد که البته اصلاح رژیم غذایی، خط اول درمان آن محسوب می‌شود.

طبق آمار منتشر شده بیش از یکصد میلیون نفر در آمریکا و کانادا از انواع خفیف تا شدید آلرژی‌های غذایی رنج می‌برند و اصلاح رژیم غذایی این بیماران، اولین قدم در درمان آنها به حساب می‌آید.

دارودرمانی و رژیم‌درمانی‌

نسخه‌های قدیمی که برای درمان میگرن نوشته می‌شد، پر بود از داروهای آرام‌بخش، ضد درد و شل‌کننده‌های عضلانی: ارگوتامین، استامینوفن، آسپیرین (و سایر ضد التهاب‌های غیر استروییدی)، کدئین و سوماتریپان. اما این داروها با وجود اثربخشی، ایراد داشتند: اول این‌که بیمار را به خود وابسته می‌کردند و دوم این‌که قادر نبودند تواتر بروز این سردردها را کاهش دهند.

کم‌کم به آن نسخه‌های قدیمی، داروهای دیگری هم اضافه شدند که در بروز حملات میگرنی نقش پیشگیرانه ایفا می‌کردند. برخی از مطرح‌ترین داروهای این رده عبارت بودند (و هستند) از: پروپرانولول، وراپامیل، آمی‌تریپتیلین و والپروات سدیم. بدیهی است که هرکدام از داروهای دسته اول و دوم باید بر مبنای صلاحدید پزشک و با در نظر گرفتن تمام شرایط بیمار، تجویز شوند.

اما رفته رفته با قوت گرفتن این فرضیه که میگرن یک واکنش حساسیت تاخیری از نوع آلرژی غذایی است، بسیاری از پزشکان اذعان کردند که رژیم درمانی بخش مهمی از درمان بیماران میگرنی محسوب می‌شود و علاوه بر ارزش درمانی مستقل، تاثیر دارودرمانی را نیز افزایش می‌دهد. آزمایشات متعددی نیز این نظر را تایید کرد که حذف غذاهای محرکی که در لیست سیاه غذاهای میگرنی قرار می‌گیرد، تاثیر فوق العاده‌ای در درمان این بیماران خواهد گذاشت.

حالا دیگر همه می‌دانند که در لیست سیاه خوراکی‌های مبتلایان میگرن، نام چه اقلامی را نباید از قلم انداخت: پنیر، شکلات، قهوه، گوشت (هات داگ)، سویا، شیر، مشروبات الکلی، بادام زمینی، تخم مرغ، گندم، جو، ذرت، پرتقال و ماهی.

برگرفته از سايت