تغذیه در سندرم دامپینگ)    بعد از عمل جراحی معده )

مشکلات تغذیه ای افراد مبتلا به سندرم دامپینگ به دنبال برخی از انواع جراحی معده، عوارضی چون سوء جذب یااسهالچرببه همراه دامپینگ و هیپوگلیسمی ایجاد میگردد. بیمارانی که دچار علائم بعد از جراحی معده هستند، اغلب باکاهش وزن روبه رو میگردند.حدود 10 درصد بیماران به دلیل عبور سریع غذا، کاهش لیپاز معدی و یا عدم کفایت عملکرد صفراوی و پانکراسی بهاسهالچربثانویه مبتلا میشوند. این مسأله به دلیل اختلال در زمان ورودغذابه روده کوچک و آزاد سازی هورمونها وآنزیمهای رودهای و کاهش کارایی هضم است. بیمارانی که قبل از جراحی معده مشکل عدم تحمل لاکتوزنداشته اند، امکان دارد که بعد از جراحی به کمبود نسبی لاکتازمبتلا شوند، این مسأله یا به علت ورودغذابه روده کوچک با سرعت بیشتر و یا به خاطر افزایش سرعت انتقال از ابتدای روده کوچک است.ممکن است کم خونی،پوکی استخوان و کمبود های ویتامینی واملاح معدنی، به علت سوء جذب طولانی مدت با محدودیت دریافتغذایی ایجاد شود. احتمال کاهش ترشح اسیدمیتواند سبب کمبود آهنگردد که به طور طبیعی باعث کاهش ترکیبات آهن میشود و امکان جذب، انتقال سریع و کاهش تماس با جایگاه های جذب آهن یاکم خونی را فراهم میکند. کمبود آه ندر این صورت باعث بروز آنمی مگالوبلاستیک میشود.

بیمارانی که دچار علائم بعد از جراحی معده هستند، اغلب باکاهش وزن رو به رو میگردند. کاهش وزن نتیجه دریافت ناکافی مواد غذاییاست که در اثر ترس واضطراب ایجاد می شود و اغلب با گیجی و عوارض ضعیف کننده همراه است چنان چه مقدارمخاط معدی کاهش پیدا کند، تولید فاکتور داخلی به میزان لازم برای جذب کامل ویتامین b12 کاهش مییابد و میتواند منجر به آنمی پرنیشیوز گردد. رشد بیش از حدباکتریها در روده ی کوچک نیز سبب کاهش ویتامین b12 میگردد؛ زیراباکتریها با میزبان در استفاده از این ویتامین رقابت میکنند. بعد از گاستروکتومی عموما بیماران باید دوزهای پیشگیری کننده ویتامین b12 را به صورت تزریقی دریافت نمایند.بیمارانی که دچار علائم بعد از جراحی معده هستند، اغلب باکاهش وزن رو به رو میگردند. کاهش وزننتیجه دریافت ناکافی مواد غذایی است که در اثر ترس واضطراب ایجاد می شود و اغلب با گیجی و عوارض ضعیف کننده همراه است. بعضی بیماران عوارض ظاهری را اشتباها به جای این که ناشی از مقدار، ویژگی و یانوع غذای مصرفیبدانند، ناشی از خودغذا خوردن میدانند. گاهی بیماران مصرف انواع غذاهارا به درد و ناراحتی ایجاد شده مربوط میدانند و به ندرت غذاهای مناسب را بر اساس تجربیاتشان انتخاب می کنند. درمان سندرم بسته به نوع جراحی و روشهای تغذیه مورد استفاده ی فرد، شدت علائم بیماری از خفیف تا ناتوانی نسبی طبقه بندیمی شود. با آن که عوارض و پیامدهای کوتاه مدت و درازمدت بسیار هستند، ولی بهبود رژیم غذایی میتواند باعث کاهش و یا از بین رفتن علائم در اکثر افراد گردد.

رشد بیش از حدباکتریها در روده ی کوچک نیز سبب کاهشویتامین b12
میگردد؛ زیراباکتریها با میزبان در استفاده از این ویتامین رقابت میکنند.
بعد از گاستروکتومی عموما بیماران باید دوزهای پیشگیری کنندهویتامین b12
را به صورت تزریقی دریافت نمایندبرای آن دسته از بیماران که علیرغمتغییر عادات غذاییهمچنان علائم و عوارض در آن ها مشاهد میشود، از داروهای کاهش دهنده حرکاتدستگاه گوارشاستفاده میکنند. علائم طی مراحل متعدد به وجود میآیند، که هر یک با مکانیسمهای متفاوت، با تخلیهغذا و نوشیدنیها به داخل روده کوچک ارتباط دارند و همه بیماران، پیامدهای بیماری را بایک شدت بروز نمی دهند. در کل این عوارض در 3 مرحله ظاهر می شوند:در اولینمرحله، بیماران 10 تا 20 دقیقه پس ازخوردنوعده غذاییبا پری شکمی وتهوعرو بهرو میشوند. این مرحله با تورم روده کوچک به خاطر وجودغذاومایعاتو همچنین تغییر جهت جزئی مایع از درون خون به درون روده همراه است. علت این تغییر جهت هیپرتونیک شدنغذادر اثر عملآنزیمها است. در این زمان علائمی مثل بر افروختگی، تپش قلب، ضعف، عرق کردن دربیماران ایجاد می شود که افراد مبتلا نیاز به نشستن یا دراز کشیدن پیدا میکنند. مرحله میانی که از حدود 20 دقیقه تا بیش از 1 ساعت بعد ازخوردن غذاایجاد میشود، با تورم شکم، افزایشنفخ، درد ناشی از دل پیچه واسهالهمراه میباشد. علائم کولونی با تشدید سوءجذب کربوهیدراتها و سایرمواد غذاییخورده شده و به دنبال آنتخمیرمواد وارد شده به کولون مرتبط است. مرحله آخر، 2 تا 3 ساعت پس ازوعده غذاییاتفاق می افتد که توام با واکنشکاهش قند خونیا هیپوگلیسمی(تغذیهای) است. بیماران دچار علائمی مثل عرق کردن،اضطراب، ضعف، لرزه و یاگرسنگیشده و تمرکز خود را از دست میدهند. عبور سریع به همراههیدرولیزوجذب کربوهیدراتها باعث افزایش شدید در سطحانسولینو به دنبال آنکاهش سطح گلوکز خونمی گردد. تغییرات سریع در سطح گلوگز خون و ترشح پپتیدهای روده ای و پلیپپتید شبه گلوکاگون مسؤول ایجاد بخشی از علائم یاد شده هستند. در قسمت بعدبه مواردتغذیهایی که به این بیماران کمک می کند، اشاره خواهیم کرد