رژیم غذایی نارسایی حاد کلیوی
رژیم غذایی نارسایی حاد کلیوی
اهداف رژیم غذایی نارسایی حاد کلیوی:
کفایت تغذیه ای رژیم غذایی نارسایی حاد کلیوی:
مشخصات رژیم غذایی نارسایی حاد کلیوی
پروتئین رژیم غذایی نارسایی حاد کلیوی:
سدیم و پتاسیم رژیم غذایی نارسایی حاد کلیوی:
اهداف رژیم غذایی نارسایی حاد کلیوی:
تأمین نیازهای بیمار و پیشگیری از اختلالاتی از قبیل اورمی، اسیدوزمتابولیک، اختلالات آب و الکترولیتها و همچنین عوارض استرسهای فیزیولوژیک مانند عفونت و آسیب نسوج.
موارد کاربرد رژیم غذایی نارسایی حاد کلیوی:
بیماران دچار نارسایی حاد کلیوی
کفایت تغذیه ای رژیم غذایی نارسایی حاد کلیوی:
اگر این رژیم به خوبی تنظیم شود می تواند نیازهای تغذیه ای بیمار را حتی از نظر پروتئین تأمین نماید.
در مرحله حاد اولیه (اولیگوریک) بدلیل تهوع و استفراغ و عدم اشتها، بیمار مواد مغذی کمتری دریافت می کند و در اثر طولانی شدن این مرحله ممکن است دچار کمبود برخی مواد مغذی گردد. البته در مرحله حاد ثانویه (دیورتیک)، بیمار که قادر به خوردن می باشد، کمبودها را می تواند جبران کند. کنترل آب و الکترولیتها بویژه در مواردی که بیمار دچار تهوع، استفراغ یا عفونت است از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
مشخصات رژیم غذایی نارسایی حاد کلیوی:
انرژی: در بزرگسالان Kcal/kg I.B.W 50 تا 40 با توجه به وضعیت تغذیه ای بیمار و وجود استرس پیشنهاد می گردد. در کودکان میزان انرژی بر حسب میزان انرژی توصیه شده در جدول RDA به اضافه 20% تعیین می گردد.
پروتئین رژیم غذایی نارسایی حاد کلیوی:
در بزرگسالان g/Kg I.B.W 5/0 است. بیماران در صورت نیاز می توانند از درمان دیالیز استفاده نمایند. در صورتی که روش تغذیه بیمار به صورت T.P.N (تغذیه پیراروده ای) باشد، تجویز محلول حاوی اسیدهای آمینه ضروری و غیر ضروری مفید می باشد و پروتئین به میزان طبیعی یعنی g/Kg I.B.W 1- 8/0 افزایش می یابد. توجه داشته باشید که 80 درصد پروتئین این رژیم باید از منابع با ارزش بیولوژیک بالا (HBV) تأمین شود.
سدیم و پتاسیم رژیم غذایی نارسایی حاد کلیوی:
نیاز به الکترولیت ها و مواد معدنی در مبتلایان به نارسایی حاد کلیوی متغیر می باشد و باید با توجه به آزمایشات بیمار کنترل گردد.
(ولی با توجه به موارد فوق) در مرحله الیگوریک میزان سدیم در حد روزانه 40-20 میلی اکی والان (1000 تا 500 میلی گرم) و پتاسیم در حد روزانه 50-30 میلی اکی والان (2000 تا 1000 میلی گرم) تنظیم می گردد. در مرحله دیورتیک سدیم و پتاسیم اتلاف شده باید تأمین و جایگزین شود.
مایعات: در دوران حاد اولیه که بیمار بدون ادرار (مرحله الیگوریک) است، دریافت روزانه مایعات (بجز هنگامی که بیمار تحت درمان دیالیز می باشد)، به میزان 300 تا 500 سی سی محدود می گردد. (این میزان برای جبران مایعات دفع شده غیر محسوس می باشد). چنانچه تهوع و استفراغ وجود داشته باشد، مقدار مایعات از دست رفته به مقدار فوق باید اضافه شود.
درصورتی که دفع ادرار وجود داشته باشد، (مرحله دیورتیک) دریافت مایعات روزانه به میزان حجم ادرار دفعی 24 ساعته + مایعات دفع شده غیر محسوس افزایش می یابد.
. . برای مطالعه شما
