رژیم غذایی پیوند کلیه

اهداف:
1- جلوگیری از عواقب استفاده طولانی از کورتیکواستروئیدها شامل: کاتابولیسم پروتئین، افزایش چربی خون، احتباس آب و سدیم در بدن، ازدیاد وزن در اثر افزایش اشتها و عدم تحمل گلوکز.
2- جلوگیری از عواقب استفاده طولانی از ایمینوسوپرسیوها () از جمله:
بالا رفتن فشارخون و افزایش چربی خون.
موارد کاربرد:
در بیمارانی با کلیه پیوند شده.
کیفیت تغذیه ای:
این رژیم غذایی اگر با نیازهای فردی بیمار تنظیم گردد، معمولاً نیاز مواد مغذی بیمار را تامین می کند.
مشخصات رژیم غذایی غذایی:
مراقبت تغذیه ای از بیماران پیوندی باید با کارایی و بازدهی مفید، شامل از بین بردن عوارض درمان با ایمنوساپرسیو و جبران کمبودهای تغذیه ای مربوط به دوره دیالیز باشد. در صورت پس زدن کلیه پیوند شده، مراقبت تغذیه ای اهمیت بسیار دارد.
انرژی: در ابتدا Kcal/Kg 35-30 شروع کرده، سپس میزان انرژی کافی برای حفظ و نگهداری وزن مناسب بیمار ارائه می شود. افزایش اشتها یکی از عوارض رایج درمان با کورتیکواستروئیدها می باشد. پس از رسیدن بیمار به وزن ایده آل، به منظور تثبیت کالری روزانه، رژیم غذاییی با کالری مناسب مورد نیاز است.
پروتئین: در ماه اول پس از پیوند و هنگام درمان با مقادیر بالای کورتیکواستروئیدها میزان پروتئین g/Kg/day 0/2- 5/1 می باشد. سپس می توان آن را به میزان  g/Kg 1 کاهش داد.
کربوهیدرات: امکان افزایش گلوکز خون در طی درمان با مقادیر بالای کورتیکواستروئیدها وجود دارد. به این دلیل محدودیت در دریافت قندهای ساده منطقی به نظر می رسد.
چربی: بسیاری از بیماران دچار افزایش تری گلیسرید و کلسترول خون می باشند. رژیم غذایی درمانی به صورت محدودیت کلسترول (به میزان mg/day  300)، کل چربی و کربوهیدرات های ساده می باشد.
سدیم و پتاسیم: درمان با کورتیکو استروئیدها باعث احتباس آب و سدیم می گردد. این مسئله با رژیم غذایی حاوی 3-2 گرم سدیم در روز قابل کنترل است. در صورت عدم وجود ادم و فشارخون، دریافت مقادیر بیشتر سدیم نیز قابل قبول می باشد. در صورت بالا رفتن میزان پتاسیم خون، محدود کردن آن در رژیم غذایی غذایی توصیه می شود.
مکمل های ویتامینی: در صورتی که رژیم غذایی متعادلی تنظیم گردد به مکمل ها نیازی نیست.