روش تشخیص مقایسه ای میگوی سالم و فاسد
روش تشخیص مقایسه ای میگوی سالم و فاسد
فساد میگو
میگوها معمولاً در دریا توسط تورهای ترال Trawl ، از کف دریا و در زمانی طولانی صید می شوند. طولانی بودن زمان تورکشی موجب خواهد شد که رسوبات کف دریا همراه تور به طرف سطح آب کشیده شوند و میگوها آلودگی زیادی داشته باشند که در این صورت اگر میگو در شرایطی قرار گیرد که محیط برای رشد و تکثیر میکروارگانیسم فراهم باشد، میکروارگانیسم ها سریعاً تکثیر می یابند و در چنین حالتی چون میگو نسبت به فساد حساس است در صورت وجود آلودگی زیاد در مدت کوتاه فاسد خواهد شد. در روش تشخیص مقایسه ای میگوی سالم و فاسد موارد زیر از اهمیت برخوردار است.
1 - بو
در میگوی سالنم بوی مخصوص میگو استشمام می شود در حالی که در میگوی فاسد بوی ضُخم یا بوی شدید آمونیاک و سولفید هیدروژن استشمام می شود.
2- رنگ
رنگ میگوی سالم بر حسب گونه میگو فرق می کند در میگوی پرورشی که از گونه سفید هندی است، رنگ پوسته سبز زیتونی است.
در میگو گونه موزی که گونه غالب میگوی دریایی خلیج فارس است رنگ پوسته صورتی روشن است.
در میگوی سر تیز، رنگ سفید و در میگوی سبزپلنگی، سبز تیره رنگ است.
در میگوی فاسد، پوسته رنگ طبیعی خود را از دست داده و اکثراً به رنگ سفید و گاهی اوقات کدر می شود.
3- استحکام پوسته در ناحیه سر و بدن
در میگوی سالم پوسته سفت و سخت و سر محکم به بدن چسبیده و رنگ آن نیز تغییر نکرده است. بافت گوشت، حالت طبیعی داشته و پوسته و گوشت در هنگام طبخ به رنگ نارنجی متمایل به قرمز در می آید.
در میگوی فاسد در ناحیه سر تغییر رنگ ایجاد شده و سر در حال جدا شدن از بدن است. پوسته بر روی بدن نرم می شود و به راحتی از گوشت جدا می شود. پیدایش رنگ نارنجی متمایل به قرمز بستگی به درجه فساد میگو دارد یعنی هر اندازه که میگو بیش تر فاسد شده باشد مقدار پیدایش رنگ قرمز کاهش می یابد.
. . برای مطالعه شما
