آنچه هر اندشمندی را به شگفتی وا می دارد این است که گفته می شود در بیست سال آینده شمار مردم جهان به دو برابر بیش از این که هست، افزایش خواهد یافت و این افزایش در میان مردمی که در کشورهای جهان سوم می زیند بسی بیش از کشورهای صنعتی و پیشرفته خواهد بود.
اگر بپذیریم که در بسیاری از کشورهای جهان سوم میزان رشد مردم آن، سالانه بیش از 3 درصد است و هر سال در برابر یک میلیون نفر مردم آن، ده هزار نفر مردم دیگر به جهان می آیند و در یک کشور شصت میلیونی بیش از ششصد هزار نفر بر شمار جمعیت افزوده می شود، بی درنگ در این اندیشه فرو خواهیم رفت که محصولات و فراورده های کشاورزی و دامی کشور را چگونه باید افزایش دهیم؟
به علاوه این که امروزه الگوی مصرف غذا در جهان به سرعت رو به تغییر است و با توجه به اشتغال زن و مرد در بیرون از خانه، تمایل به مصرف غذاهایی که به سرعت آماده می شوند، بیشتر شده است. به همین دلیل کارخانه های مختلف مواد غذایی، تأسیس و محصولات متنوع در بسته بندی های گوناگون به بازار عرضه کرده اند که یکی از انواع مهم آن، محصولات گوشتی می باشند. فراورده های گوشتی (سوسیس و کالباس) که بخشی از صنایع غذایی را تشکیل می دهند، جزو فراورده های نیمه کنسرو می باشند و جزو غذاهای آماده و غذاهای نیمه آماده ای بوده که ماده اولیه اصلی آنها گوشت است.
تنوع این محصولات بسیار زیاد بوده و بستگی به ذوق و سلیقه مردم ناحیه و منطقه دارد. با وجود متفاوت بودن ترکیب درصد مواد اولیه و حتی نوع مواد افزودنی، این محصولات دارای ویژگی های عمده یکسان می باشند.
با توجه به خصوصیاتی نظیر کامل بودن سوسیس و کالباس از نظر مواد مغذی و بهداشتی بودن (در صورت رعایت ضوابط تعیین شده از سوی مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی) در دسترس بودن و آماده شدن سریع و از سویی تفاوت فاحش میزان مصرف در ایران با کشورهای صنعتی که با افزایش جمعیت شهرنشین میزان آن بیشتر هم می شود، اهمیت موضوع آشکار می شود.
برای مثال کشور آلمان که از نظر این محصولات در دنیا حرف اول را می زند، بیش از هزار نوع سوسیس تولید می کند و میزان مصرف سراه سوسیس و کالباس در آن کشور حدود 40 کیلوگرم در سل می باشد و همچنین مصرف سرانه این فراورده ها در ترکیه بیش از 5/4 کیلوگرم و در چین بیش از 6 کیلوگرم می باشد. این در حالی است که مصرف سرانه سوسیس و کالباس در ایران کمتر از 5/1 کیلوگرم است.
